دوستان زندگی با عشق است که معنا پیدا می کنه،البته عشقی که ما را به بلندای آسمون ببره نه اون چیزی که به دروغ اسمش را عشق بگذارند و سعی در خراب کردن این واژه زیبا داشته باشند.صداقت،تعهد،امانت و پاکی هر کدومشون یک جور عشقند. عشقهای زیبایی هستند که شخصیت یک انسان به معنای واقعی را می سازند.انسانی که حتی از مقرب ترین فرشتگان خدا هم بالا تر میرود و در عند ربهم یرزقون نمود پیدا می کند.

همیشه فکر می کنم همه آدمها خوبند اما بعضیهاشون بلد نیستند خوبی خودشون را نشون بدن و یک شاخه دیگر به نام بدها درست می کنند،پس این خود آدمها هستند که بد را بنا می کنند وگرنه ذات همشون از خوبی مطلق سرچشمه گرفته.

یادش به خیر مدرسه که می رفتیم،مبصر کلاس یک خط وسط تخته سیاه می کشید و دو ستون درست می کرد اسم یکیش را می گذاشت خوبها و اسم دیگری را می گذاشت بدها. بچه مثبتها همیشه اسمشون تو خوبها نوشته می شد بعضی ها هم اینجور وقتها با دست به سینه نشستن خودشون را قاتی خوبا جا می دادند بچه شیطونا هم براشون فرقی نداشت،اینم شاید یک خاطره مشترک برای هممون باشه.

فعلا خدا حافظ و التماس دعا.